Op 9 oktober was het dan zo ver, het jaarlijkse Pandaweekend gaat weer van start. Voor mij de eerste keer, maar voor de meeste een jaarlijks terugkerend ritueel. Op deze heerlijke vrijdagmiddag reed ik van mijn werk naar huis om mijn duikspullen op te halen en richting Den Osse te vertrekken, niet wetende wat mij de komende dagen te wachten stond. (Ga even in de relaxhouding en lees het verhaal van Vincent.)
Niets vermoedend stelde ik mijn navigatie systeem in op plaats: Den Osse en straat: Haven. Ik dacht dit moet goed zijn om ander half uur later in een lege haven iets ten Noorden van Zonnemaire te eindigen. Op dat moment niet wetende dat Zonnemaire een nederzetting is die gesticht is door de voormalig bewoners van Bommenede, waar ik de dag later een rondje om de kerk zou maken. Na wat zoeken op mijn telefoon en het opnieuw instellen van mijn navigatiesysteem, arriveerde ik ongeveer 20 minuten later wel in de haven van Den Osse. De meeste Calypso-leden waren op dat moment al aanwezig op het schip.
Je neemt mee…
Na mijn spullen in mijn hut te hebben gedeponeerd gingen we een spelletje spelen “Je gaat op duikweekend op de Panda en je neemt mee?”. En niet met naam te noemen duikinstructeur van LOV Calypso riep heel hard: “Je duikpak”. Toen begon hij lichtelijk aan zichzelf te twijfelen en ging eens kijken naar de zijn duikuitrusting……. Gelukkig dat Olivier een deadline had en pas de volgende morgen aan boord zou komen.
Nadat de twee andere gasten van de Panda arriveerden vertrokken we uit de haven richting de eerste duikstek van het weekend. Voordat we in het water konden vond er eerst nog een briefing plaats waarin de regels van het schip werden verteld door Albert, maar die bakte er niet veel van dus nam Herman het maar weer van hem over. Na wat handjeklap heeft Albert er een significante verlenging van de openingstijden van de bar eruit gesleept en moest Herman toegeven dat 2:30 een mooie tijd was om te stoppen met serveren van bier. Onder wat licht gemor van de aanwezigen werd deze sluitingstijd als consensus geaccepteerd.
Eerste nachtduik
We lagen op een duikstek, die door Albert werd omschreven als “Den Osse Pandahoek”, voor onze eerste nachtduik. Aangezien ik nog maar een 1* duiker ben, begon daar dan “officieel” mijn twee ster opleiding. Na een uitgebreide briefing van Albert over nachtduiken kleedde we ons om. Toen wij klaar waren om te water te gaan lagen inmiddels alle leden van calypso, op een niet met naam te noemen duikinstructeur na in het water. Mijn eerste nachtduik was aangebroken, na wat dobberen richting de kant waren we klaar om kopje onder te gaan. Mijn eerste nachtduik was een feit. Een ervaring om nooit meer te vergeten. Wat was de Grevelingen mooi in het donker en eigenlijk wil ik nu niet anders meer, iets waar Albert me al voor had gewaarschuwd. Na 50 minuutjes onderwater gingen we weer terug aan boord. Snel omkleden, want een nat-pak is toch best koud (Je weet Echte mannen duiken in een natpak tot je een droogpak kunnen veroorloven) en na even een korte debriefing met Albert zat de eerste duik van het weekend erop.
Chansons en rook
Toen ging de bar open, DJ Albert klom gelijk achter de muziek computer om ons te voorzien van een mooi repertoire aan chansons en zette de tafel waar anderen foto`s en video`s aan het bekijken waren vol in de rook van de nieuwe rookmachine aan boord van de Panda. Maar eigenlijk was de barman de belangrijkste persoon. Het gerstenat vloeide rijkelijk en het werd steeds later. Nog net voor sluitingstijd van de bar werd er nog een rondje besteld om het naar bed gaan nog iets te rekken.
Echte man
De volgende morgen stond het ontbijt stipt om 8:30 voor ons klaar, zodat wij voldoende hersteld waren om de tweede duik van het weekend op de zelfde locatie als de dag ervoor. Na het ontbijt begon het paringsritueel om buddieparen te vormen en binnen no time lagen de meeste van ons alweer in het water. Toen de meeste van ons onderwater waren, arriveerde een al volledig omgeklede en klaar om te duiken Olivier met behulp van een Ribje aan boord van de Panda. Nog net op tijd om een duikje te maken met de eerder niet met naam genoemde instructeur. Ik was met Michel Koeslag (ook een echte man) gaan duiken en wij hebben een heerlijk een uurtje onder water doorgebracht, met veel leven onderwater waaronder een grote sierlijke kompaskwal. Toen we uit het water kwamen stond de koffie met cake alweer klaar om ons op te warmen.
Macrofoto’s
Nadat het laatste buddypaar uit het water kwam werden er volop grote verhalen gedeeld over deze fantastische duik en werd er gespeculeerd of we vanavond naar Bommenede gingen om een nacht duik te maken. De lunch werd geserveerd en terwijl wij heerlijk ons koolhydraat niveau aan het opkrikken waren, vertrokken we in de richting van de tweede duiklocatie van het weekend, Preekhil. Op deze locatie heb ik een mooie duik gemaakt met Rob de Vries die macrofoto`s ging maken tijdens het duiken. Albert had gezegd dat ik hier heel veel van kon leren. Zo gezegd zo gedaan, Rob en ik gingen het water in en hebben een soort van onderwaterdijkje verkend. Op aanwijzing van Rob heb ik hier enorm veel kleine details gezien onder water en op een andere manier naar de onderwaternatuur leren kijken. Ook ben ik er achter gekomen hoe moeilijk het is om stil te liggen in het water. Meestal wist Rob de mooie dingen onderwater aan te wijzen, maar toen er een mooie zeester voorbij zwom, voelde ik mij toch nog enig nut hebben.
Spanning
Uit het water gekomen voelde we de spanning aan boord weer opkomen. Gaan we nu naar Bommenede of blijven we hier liggen voor de nacht duik. Er gebeurde maar niets, de Panda bleef gewoon liggen. Toen was het tijd voor het eten een heerlijke “pasta rood” met salade. Dat hadden we wel verdient na zo`n intensieve dag duiken. Plotseling voelde we iets. De Panda beweegt… We varen werd er enthousiast geroepen, het geroezemoes werd luider en luider in de eetzaal/bar van de Panda. Zullen we dan toch naar Bommenede gaan. Jawel hoor toen het toetje op was lag de boot stil. Iedereen rende vol verwachting naar buiten en zag het. Jawel we zijn bij Bommenede. De voormalige woonplaats van de voorouders van de bewoners van Zonnemaire, waar ik zo hebben jullie in eerder in het verhaal naar toe werd geloodst door mijn navigatie systeem. Dit kan toch geen toeval meer zijn.
Grootste kreeft ooit
Dit was wel een heel bijzondere ervaring die ik met Olivier heb mogen delen. Mijn tweede nachtdijk midden in de vaargeul van de Grevelingen een enorme heuvel op de plek waar de kerk van Bommenede heeft gestaan. Ondanks dat de duik voor mijn gevoel niet superlekker ging en we de duik vroegtijdig hebben afgebroken, heb ik toch veel gezien onderwater. Waaronder de grootste kreeft die ik ooit tegen ben gekomen en dan bedoel ik niet alleen onderwater, want zoveel duiken heb ik nou ook weer niet. Ik heb hierin ook meegenomen de exemplaren die weleens bij mij op mijn bord zijn beland in een restaurant of via Klaas Hartevelt. Iedereen die terug aan boord kwam was vol energie, ik vond dit wel gek want meestal ben ik na een uur duiken wel even vermoeid. Maar toen ik de bar in de Panda binnen liep snapte ik het. Het bittergarnituur, of Bruinfruit zoals ik het vaak noem, was in aantocht de tap stond open, de muziek stond aan en er klonken happy hardcore klassiekers door de speakers. U begrijpt het al, het zou nog lang onrustig blijven op de Panda. Ik heb vernomen dat rond 4 uur het spreekwoordelijke licht uit werd gedaan. Spreekwoordelijk aangezien de dieselgenerator allang uitstond op dat tijdstip en er alleen nog maar de 24V noodverlichting brandde.
De laatste zullen de eerste zijn, luidt het spreekwoord. Niet voor iedereen, echter één van de laatste stond als eerste op om een lekker bakje koffie te pakken. De andere laatste schoof aan bij het ontbijt en besloot de eerste duik van de ochtend over te slaan om verder te gaan slapen, echter sloeg hij/zij ook bijna de lunch over.
Paal 14
Tijdens het ontbijt voeren we richting de vierde duikstek van het weekend voor onze vijfde duik (volgt u het nog?), de schipper Herman had hiervoor een duikstek in de richting van de haven terug uitgekozen. Het werd Dreischoor, Paal 14, voor de mensen die dit niet weten te vinden in de duikersgids, dit is ongeveer honderd vijftig meter ten oosten van Dreischoor gemaal. Albert riep: “ik zoek een buddy” en ik reageerde daar gelijk op met “ik ook”. Geregeld – Albert en ik gingen weer samen duiken. We zwommen richting de kant om daar onze duik te beginnen. Albert riep: “Ik zie de bodem”, waarop wij onze afdaling inzetten. Na een meter of negen was ik eindelijk bij de bodem (en nee het zicht was niet zo goed), maar Albert in geen velden of wegen te bekennen.
Grote kleine zeenaalden
Ik maar wachten en wachten… eindelijk was Albert ook beneden. Ik denk dat hij op de virtuele bodem die hij gezien had op 3 meter had zitten wachten :-). Maar goed we gingen aan het zwemmen, in tegen stelling tot veel anderen gingen we niet richting het gemaal, waardoor het onderwater erg rustig was. Maar goed onderweg kwamen we nog 2 grote grote zeenaalden tegen en een kleine zeenaald of een kleine grote zeenaald, waarop ik Albert attendeerde zo`n beetje 10 centimeter voor zijn hoofd. Jawel u leest het goed, blijkbaar zijn ook er kleine grote zeenaalden en grote kleine zeenaalden, dus je begrijpt de verwarringen. Enfin, het was wederom een mooie duik wat tevens mijn langste duik ooit was (65 minuten). Wie mij dit 5 maanden geleden verteld had, had ik voor gek verklaard. Aangezien ik bij mijn opleidingsduiken (mei) in 25 minuten meestal zo`n 180-190 bar (12 liter) verbruikte.
Cruisen
Eenmaal terug op het schip begonnen we te beseffen dat het niet lang meer duurde voor er een einde ging komen aan dit fantastische duikweekend. Maar er stond nog een duik op de planning, tijdens de lunch voeren naar een ligplaats tussen Den Osse Haven en Kerkweg. Niet iedereen had meer zin om aan deze laatste duik mee te doen. Dus ik eindigde in plaats van in een buddypaar in een buddytrio, samen met Olivier en Michel. De boot lag niet in diep water dus we konden eigenlijk gelijk nadat we in het water waren aan onze afdaling beginnen, waarna we een heerlijke rustige duik hebben gemaakt met zijn drieën en lekker een tijdje hebben gecruised op zo`n 3-4 meter diepte. Na 50 minuutjes werd het ons natpak duikers toch te koud en vonden we het tijd om terug aan boord te gaan.
Wat was dit een geweldig weekend
Toen kwam het einde van het Duikweekend op de Panda toch echt in zicht. We lagen om de hoek van de haven van Den Osse en we hadden onze tweede duik van de dag erop zitten. Vol tegenzin gingen we onze hutten en duikspullen opruimen en daarna rustig napraten over al onze onderwateravonturen en nog veel meer. Om een uur of 16 was het dan echt zover we gingen van boord terug richten het Leidse. Ik stapte in mijn auto terug naar huis en dacht: wat was dit een geweldig weekend. Daarom wil ik iedereen die mee was, uiteraard de bemanning en in het speciaal mijn buddy’s dit weekend: Albert, Olivier, Michel en Rob bedanken voor het enorm gezellig weekend en ervaring. Nu rest de vraag: wie wordt mijn buddy voor mijn eerste jubileum (25ste duik) – en op naar nog vele mooie duikavonturen. Ook wil ik mijn plaats voor het Pandaweekend bij deze alvast reserveren aangezien ik dit weekend volgend jaar voor geen goud wil missen.
Groet,
Vincent
U moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.